Het landingsgebied, tussen Hoofdplaat en de Paulinapolder, werd vrijwel direct het doel van een Duitse tegenaanval. In tegenstelling tot andere Duitse eenheden in België en Zeeland waren dit goed getrainde troepen. 

Terwijl de Canadezen het landingsgebied verdedigden, werden steeds meer troepen overgezet. Met de aangevoerde versterkingen ontstond een betere controle op het bruggenhoofd. De druk om uit te breken werd de volgende dagen steeds groter. De Duitse kustbatterijen op Walcheren en rond Cadzand en de artillerie rond IJzendijke wist de Canadezen steeds beter te bestoken. Het aantal slachtoffers steeg. 

Op 11 oktober werd een aanval ingezet richting Biervliet om de impasse te doorbreken. Met hulp van Wasp Carriers, voertuigen met vlammenwerpers, werd het dorp succesvol ingenomen. De Duitse verdediging trok zich, na een tegenaanval, terug ten zuiden van Biervliet. 

Met de inname van Biervliet kwam een einde aan de strijd in het bruggenhoofd. Duitse eenheden trokken zich terug naar nieuwe posities rond Breskens en naar het zuiden richting België.

Bezoek de website van Zeeuwse Ankers voor uitgebreide informatie, persoonlijke verhalen en video’s over de Slag om de Schelde.