De landing op ‘Green Beach’ verliep zonder problemen. Hoewel het geluid van ontploffende granaten en motoren oorverdovend moet zijn geweest, dachten de Duitse verdedigers aanvankelijk dat het om aanvallen richting Walcheren ging. Op het tweede strand, ‘Amber Beach’, bleef een aantal Buffalo’s in de klei steken. Terwijl de Canadezen zich uit de slikken en schorren worstelden, werden ze zwaar onder vuur genomen.

Het landingsgebied, tussen Hoofdplaat en de Paulinapolder werd vrijwel direct het doelwit van een Duitse tegenaanval. In tegenstelling tot andere Duitse eenheden in België en Zeeland, waren dit goed getrainde troepen. De tegenaanval werd afgeslagen en met nieuw aangevoerde troepen kon het bruggenhoofd worden uitgebreid. 

In het centrum van dat bruggenhoofd woedden hevige gevechten. Het dorpje Driewegen werd bijna geheel verwoest. Na twee dagen ontstond een patstelling. Terwijl de Canadese aanvallers het landingsgebied verdedigden, werden steeds meer troepen overgezet. Met rookgordijnen werden die onttrokken aan de Duitse waarneming vanuit Walcheren en Zuid-Beveland. 

In de loop van de volgende dagen begon voor de Canadezen de druk groter te worden om snel uit te breken. De Duitse kustbatterijen op Walcheren en rond Cadzand en de artillerie bij IJzendijke bestookten de Canadezen. Op 11 oktober werd de impasse doorbroken met een succesvolle aanval op Biervliet. De Canadese troepen konden verder westelijk Zeeuws-Vlaanderen intrekken.

Bezoek de website van Zeeuwse Ankers voor uitgebreide informatie, persoonlijke verhalen en video’s over de Slag om de Schelde.