Verhaal

We won’t give up, make a break for it!

Nederland

Markeren

Deel

Route

Het Canadese regiment Cape Breton Highlanders werd in de nacht van 30 april op 1 mei 1945 in stelling gebracht voor de laatste aanval op de Duitse 10,5 cm kustkanonnen ten noorden van de havenstad Delfzijl. Tegen de ochtend lagen ze in positie op 100 meter van de kanonnen, waarbij ze vastliepen en zonder munitie kwamen te zitten.

Toen het daglicht naderde, was de vijandelijke verdediging duidelijk sterker dan verwacht. Het Duitse kustgeschut stond op de top van een dijk en de kanonnen bedekten alle toegangswegen over het vlakke open terrein. Een deel van de Duitse infanterie schoot vanuit betonnen bunkers aan de voet van de dijk. Sergeant Mac Donald had zich een weg naar het midden van deze Duitse stelling gevochten en had een loopgraaf binnen 50 meter van de geschutsopstellingen vrijgemaakt en bezet. De Duitse soldaten schoten met alle wapens die op de loopgraaf konden worden ingezet.

Sergeant MacDonald, met vijf van zijn kameraden, het intense Duitse vuur negerend, stormde nog eens 25 meter verder en bezette een andere Duitse loopgraaf. Hier werden ze op vijftig meter afstand blootgesteld aan het directe vuur van een Duitse bazooka en twee machinegeweren. De Duitsers op de top van de dijk gooiden handgranaten naar beneden in de loopgraaf. Twee kameraden van sergeant Mac Donald in de loopgraaf werden gedood en een derde raakte zwaargewond. In de verwarring van de exploderende granaten en het mitrailleurvuur ​​kropen twee Duitsers onopgemerkt richting de loopgraaf en eisten overgave. Sergeant MacDonald en zijn twee overgebleven kameraden hadden vanwege het munitiegebrek geen andere keuze dan zich over te geven. Terwijl ze uit de loopgraaf klommen, zei sergeant MacDonald tegen zijn kameraden: "Terwijl de rest van de compagnie nog steeds vecht, geven we niet op, ren voor je leven", waarop sergeant MacDonald de dichtstbijzijnde Duitse soldaat met zijn vuist neersloeg, zijn wapen greep en de tweede Duitser doodde.

Als gevolg van deze daad openden de Duitsers in de bunkers opnieuw het vuur en Sergeant MacDonald raakte ernstig gewond aan beide benen. Met grote vastberadenheid kroop hij terug naar de loopgraaf waarin zijn twee kameraden al posities hadden ingenomen en bleef vervolgens zeven uur bij hen. Sergeant MacDonalds gedurfde actie zorgde ervoor dat zijn kameraden in veiligheid konden komen. Zijn opperste moed en opgewektheid gedurende de lange uren dat hij gewond in de loopgraaf lag, moedigden zijn kameraden aan om hun zeer onhoudbare positie vast te houden totdat ze zeven uur later werden afgelost. MacDonalds ontving de Distinguished Conduct Medal voor zijn actie.

Adres

Zeedijk Delfzijl