Vrij snel na de bevrijding, eind oktober 1944, werd een ring van Canadees luchtafweergeschut opgesteld rondom ’s-Hertogenbosch. Het belangrijkste doel van de kanonnen van de 101st Battery van het 8th Canadian Light Anti-Aircraft Regiment RCA was het beschermen van de Brabantse hoofdstad tegen luchtaanvallen op de vitale infrastructuur, zoals (water)wegen en het spoorwegstation. Dit was toen niet anders dan tegenwoordig, zoals nog steeds te zien in oorlogen in onze tijd. Wat ook niet onbelangrijk was: het hoofdkwartier van de 4th Canadian Armoured Division (Vokes) lag in Vught, net binnen de ring van luchtafweer.

 De 101st Battery bestond uit drie Troops, ieder met zes stuks geschut. In totaal stonden er dus achttien 40 mm Bofors snelvuurkanonnen opgesteld rond de stad. Rond de waterplas De IJzeren Vrouw stonden er drie. Op 7 december vuurden deze drie Bofors op twee laagvliegende Duits Messerschmitt 109 jachtvliegtuigen. Het kanon van Sergeant Elliott aan de zuidoostkant van de waterplas raakte één van de jachtvliegtuigen terwijl het een duikvlucht uitvoerde boven de stad. Het Duitse toestel braakte rook uit en stortte neer net boven Hedel, in bezet gebied. Het was een unieke gebeurtenis voor de geschutsbemanningen. De Messerschmitt was het enige vliegtuig dat de batterij neerschoot tijdens de oorlog.