De Brabantse hoofdstad krioelde vanaf de bevrijding eind oktober 1944 tot het voorjaar van 1945 van de geallieerde militairen. Terwijl de meesten werden ondergebracht in grote gebouwen zoals de kweekschool in de Sint Josephstraat waren honderden anderen ingekwartierd bij burgers. Vanaf begin november 1944 waren het Canadese troepen die in de stad verbleven. Kort voor Kerstmis, op 20 december vertrokken ze halsoverkop. Dit hield verband met het Duitse tegenoffensief in de Ardennen. Hun plaats werd tot half januari ingenomen door de Polen, waarna de Canadezen weer terugkeerden. Vanwege hun vertrek naar het zuiden moesten de Canadezen het Kerstfeest eerder vieren. Dat was ook het geval voor de ingekwartierde militairen bij Bakkerij Bosch (tegenwoordige Bakkerij de Groot) in de Van Noremborghstraat, waar ook een veldkeuken was ingericht. De soldaten waardeerden de normaliteit en de burgers waren de bevrijders dankbaar. Als herinnering aan het Kerstfeest werden foto's gemaakt, soms met de tekst ‘somewhere in Holland’. Dat om de meelezende vijand niet wijzer te maken dan nodig.

’s-Hertogenbosch was een ‘leave centre’ na de bevrijding, een plaats waar geallieerde militairen even op adem konden komen na een periode aan het front. Sommige militairen, ook Canadezen, vertaalden dit  als ‘love centre’. Ouders, opvoeders en geestelijken maakten zich grote zorgen over de vrije omgang van de meisjes met de bevrijders. Om dit probleem te ondervangen stuurde de geestelijkheid soms oudere ‘meisjes’ naar dansfeesten. Canadese militairen mopperden dat ze nu met oma’s moesten dansen in plaats van lieftallige leeftijdgenoten. Desondanks kwam het hier en daar tot een relatie. Ook in de Brabantse hoofdstad had Trees soms een Canadees…