Haus Löwenstein op het marktplein van Aken is één van de beroemdste gebouwen van de stad. Het werd waarschijnlijk gebouwd in de 14e eeuw en is éen van de weinige gebouwen uit die periode dat nog overeind staat. Aangenomen wordt dat het huis ooit zowel als woonhuis als herberg werd gebruikt.

Aan het begin van de 20e eeuw werd het huis samengevoegd met het naburige huis, Zum Wolf. Tijdens de Tweede Wereldoorlog raakte Haus Löwenstein beschadigd. In 1969 werd het huis aangekocht door de stad en gerestaureerd door stadsconservator Leo Hugot. Die bracht belangrijke structurele veranderingen aan. Haus Löwenstein en Zum Wolf werden visueel gescheiden, hoewel ze nog steeds dezelfde ingang delen. Hugot streefde ernaar om het huis zijn gotische vorm terug te geven, hoewel hij geen historische plannen of illustraties had. Daarom werden zijn renovaties destijds nogal kritisch bekeken. De historische gevel staat in schril contrast met Hugots interieurontwerp voor Haus Löwenstein dat, geheel in lijn met de trend van begin jaren zeventig, in brutalistische stijl is uitgevoerd.

Deze benadering is kenmerkend voor de wederopbouw van verwoeste steden in Duitsland. Onmiddellijk na het einde van de oorlog was er gebrek aan ruimte en gold de stelregel belangrijke infrastructuur te herstellen en zo snel mogelijk woningen te creëren. Als gevolg daarvan ondergingen veel historische gebouwen aanvankelijk slechts provisorische reparaties en werden ze pas in de jaren '60 en '70 uitgebreid gerenoveerd en gerestaureerd. Daarna kregen ze vaak een nieuwe bestemming. Dit was ook het geval met Haus Löwenstein: het nieuwe interieurontwerp maakte het mogelijk om het gebouw te gebruiken voor het stadsbestuur. Dat doel dient het nog steeds, met een grote zaal voor persconferenties en ruimte voor de marketingafdeling.

Haus Löwenstein staat daarmee symbool voor een bepaald tijdperk van de Duitse wederopbouw: historische gebouwen werden na de oorlog behouden, tegelijkertijd veranderd en kregen een nieuwe bestemming.