Mensenmassa's verzamelden zich op Pier Road om te protesteren tegen de deportaties terwijl honderden op boten werden gedeporteerd. Patriottisch gezang barstte los en galmde heen en weer tussen de mensen aan land en aan boord. Op 29 september waren er wel 1000 mensen aanwezig. Velen werden gearresteerd en sommigen van hen werden later zelf gedeporteerd, waaronder Maurice Hill.

Maurice herinnerde zich het volgende:

Ik was een van de vele mensen die naar Pier Road gingen zodat we de boot konden zien en hen een goed afscheid konden geven. De eerste deportatie was niet zo erg, de tweede was wat luidruchtiger en bij de derde waren we letterlijk met honderden. De Duitse bezetters vonden dat niet zo leuk omdat we patriottische liederen zongen - 'There Will Always Be an England', 'Land of Hope and Glory' en dat soort dingen. En ze stuurden de troepen weg en begonnen ons te verplaatsen langs Pier Road. Sommigen gingen naar links, naar The Esplanade... en stom genoeg sloot ik me bij hen aan.

De Duitse soldaten verplaatsten ons helemaal langs The Esplanade en stuurde ons naar Kensington Place, wat een veel smallere straat is en waar ze meer controle over ons hadden. Halverwege waren er natuurlijk een paar hotels die inkwartieren waren voor de Duitsers en ze stuurden meer troepen en begonnen mensen te arresteren... [Een Duitse soldaat greep me vast, stak een revolver in mijn rug en zei, 'kom mee', dus ik ging.

Ik werd samen met een andere kerel naar het oude Aberfeldie Hotel gebracht... en we werden daar vastgehouden tot na de avondklok en toen werden we naar beneden gemarcheerd en voegden we ons bij de rest van de groep die gearresteerd was en we belandden in de plaatselijke gevangenis in Gloucester Street...

De volgende dag ... werden we naar het hoofdkwartier van de Feldgendarmerie gebracht voor ondervraging. Het waren gewoon algemene ondervragingen. Kenden we iemand in de menigte en dat soort dingen. Natuurlijk kenden we die niet. Ik bedoel, er waren daar veel mensen die we kenden, maar dat gingen we ze niet vertellen... We werden toen teruggebracht naar de gevangenis...

Na drie weken werd ik vrijgelaten. Ik dacht dat dat het was. Weer aan het werk, helemaal opnieuw beginnen, mezelf gedragen voor de rest van de oorlog, want ik was voorwaardelijk vrij...en toen, in februari '43, kreeg ik papieren dat ik gedeporteerd zou worden naar een kamp in Duitsland.'

Maurice bracht de volgende tweeënhalf jaar door als geïnterneerde in kasteel Laufen, Beieren.