Op 31 oktober 1942 arriveerden 618 mannen, vrouwen en kinderen uit Jersey in Schloss Wurzach - een vroeg 18e eeuws kasteel in de Zuid-Duitse deelstaat Baden-Württemberg - waar ze tot juni 1945 zouden blijven. Deze in Groot-Brittannië geboren eilandbewoners werden gedeporteerd als directe reactie op de internering van Duitse agenten en burgers die in Iran werkten door Groot-Brittannië. Hitler was woedend over deze daad en beval het Duitse Ministerie van Buitenlandse Zaken om represailles te overwegen.

Na hun gedwongen verblijf van drie jaar in Wurzach zwoeren veel geïnterneerden dat ze nooit meer terug zouden keren naar Duitsland. Slechts enkele jaren later keerden de eerste ex-geïnterneerden echter opnieuw terug naar hun plaats van gevangenschap om de persoonlijke contacten en vriendschappen die ze in die jaren hadden opgebouwd, te hernieuwen.

In 1970 keerde de eerste grote groep ex-geïnterneerden terug om de 25e verjaardag van de bevrijding van de Kanaaleilanden te vieren. In de loop der jaren werden de bezoeken voortgezet, de persoonlijke vriendschappen bestendigd en vonden er regelmatig uitwisselingen van studenten plaats, waarmee de basis werd gelegd voor de symbolische stedenband tussen St Helier en Bad Wurzach in 2002.

Ter gelegenheid van de 60e verjaardag van de bevrijding werd in 2005 op het trottoir buiten het stadhuis een steen met inscriptie aangebracht met de woorden van voormalig geïnterneerde Michael Ginns. De tekst luidt:

Vergeving leidt tot begrip. Begrip leidt tot vriendschap. Vriendschap leidt tot verzoening. Verzoening leidt tot vrede, zowel in onze harten als in de wereld.