Na het einde van de Tweede Wereldoorlog werden ook in Oosterhout begraven militairen, geallieerde en Duitse, overgebracht naar grotere oorlogskerkhoven. Allemaal, behalve de dertig Polen. Hun namen werden bij de jaarlijkse dodenherdenking met eerbied opgelezen. Tot iemand in 1965 ontdekte dat een naam niet klopte. En daarna nog éen, en nog éen. Uiteindelijk bleken twaalf graven de verkeerde naam te dragen. De vraag rees: hoe kan dit en wat is er aan de hand? Er beek uiteindelijk een simpele verklaring te zijn. 

Tijdens de oorlog waren grote delen van Polen ingelijfd bij het Derde Rijk. Deze Duitsers tegen wil en dank werden Volksduitsers genoemd. Jongemannen in deze Poolse gebieden werden gedwongen in het Duitse leger dienst te nemen. Sommigen sneuvelden in Duitse dienst, anderen werden door de geallieerden krijgsgevangen gemaakt en voor de keuze gesteld om gevangen te blijven of zich bij hun landgenoten in het Britse leger te voegen. Velen kozen voor het laatste en waren blij voor hun vrijheid te kunnen vechten. Om hun families in het bezette Polen niet in gevaar te brengen in geval ze tijdens de strijd in Duitse handen zouden vallen , kregen ze een schuilnaam. Dat bleek ook het geval bij sommigen van de in Oosterhout begraven Polen.   

Gelukkig hebben de mannen nu hun echte naam terug zodat ook hun familie het graf kan vinden en zij bij de dodenherdenking bij hun naam worden genoemd.