Na de bevrijding van Emmen en de oversteek van het Oranjekanaal lag de weg naar het noorden open. Op 12 april 1945 trok de Poolse 3e Infanteriebrigade onder leiding van kolonel Skibinski over verschillende wegen op naar het noorden. De opdracht was de plaatsen Westdorp, Borger, Buinen en een overgang over het kanaal Buinen-Schoonoord opsporen in te nemen.  

Om tien uur startte de opmars. De westelijke route voerde vanaf Odoorn naar het noorden. De centrale route ging van Odoorn naar Borger en de oostelijke route liep langs de spoorweg van Exloo naar Buinen. De drie eenheden liepen tegen Duitse tegenstand aan, maar korte gevechten en omtrekkende acties waren voor de tegenstander te veel. De Duitse troepen trokken zich terug achter het Kanaal Buinen-Schoonoord ten zuiden van Borger en bliezen de nog begaanbare bruggen op.  

Eén brug werd op heroïsche wijze veiliggesteld door de Canadese luitenant Chadwick. Hij was pelotonscommandant van een verkenningseskadron dat op de oostflank van de Canadese opmars voor de flankbeveiliging en aansluiting met de Polen moest zorgen. Chadwick ontmantelde in eigen persoon explosieven op en onder de brug en trok er daarna met zijn sectie over. Later ontving hij hiervoor de Bronzen Leeuw, een hoge Nederlandse onderscheiding.  

Het kanaal werd ter hoogte van Borger ook overgestoken door verkenners van 2e Poolse Eskadron van ritmeester Jan Salwa, maar het bruggenhoofd kon niet worden behouden. Aan het eind van de dag moesten ze zich terugtrekken van de noordoever. Ongeveer op dezelfde tijd werd een ander Pools eskadron verrast door zwaar vijandelijk vuur tussen Ees en Borger. De Duitse troepen wilden zich terugtrekken ten noorden van de Eeserburg. De laatste Duitsers waren nog maar net over de brug gerend, toen die met een harde knal de lucht in vloog.  

De Polen stelden een nieuw plan op. Motorordonnans Podgórski bracht de informatie over aan het 10e Cavalerieregiment. Die viel opnieuw aan, maar nu met ondersteuning van drie Cromwell-tanks. Hierbij sneuvelde korporaal Kowalczyk toen zijn Vickers Carden Loyd-carrier vanaf de andere kanaalzijde onder vuur werd genomen. 

Desondanks wisten Poolse Dragonders aan de overzijde bij de restanten van de Eserbrug een zwak bruggenhoofd te vormen. Het Duitse geschut in Borger bleef zonder ophouden vuren op de kleine aanvalsgroep. Die kon het onmogelijk volhouden, maar kreeg steun van de drie Cromwells die in hoog tempo hun granaten afvuurden. De Duitse troepen hoorden van alle kanten de Polen naderen en besloten zich langzaam terug te trekken naar het noorden.  

Ondanks het oponthoud was Borger bevrijd en kon de Poolse opmars naar het noorden verder.