Nederland
Markeren
Deel
Route
Bij de bevrijding van het dorp Moerdijk stuiten de Polen op een aantal gigantische betonnen muren. Hier moet een doorgang voor hun tanks komen. Maar hoe?
Een hindernis
In de nacht van 5 op 6 november 1944 trekken de laatste grote Duitse eenheden over het Hollands Diep. Tussen vier en vijf uur ’s nachts blazen ze de verkeers- en de spoorbrug op. De kleine achterhoede in Moerdijk kan nu alleen nog via boten het bruggenhoofd verlaten. Intussen naderen eenheden van de 1e Poolse Pantserdivisie van generaal-majoor Stanisław Maczek het dorp. Het grootste probleem voor de Polen is niet zozeer de Duitse strijdmacht, maar de hindernissen op de drie toegangswegen naar Moerdijk. Het gaat om betonnen muren, twee meter hoog en twee meter dik die zo zijn gebouwd dat er maar één voertuig tegelijk kan passeren. Pogingen de volgende dag om met hun artillerie de muren te slechten, mislukken.
Antitank granaten
Op 7 november besluiten de Polen het over een andere boeg te gooien. Maczek stuurt de tanks van de verkenningsafdeling, 10 PSK, naar voren. Zij moeten met hun kanonnen van dichtbij de muren met pantser doorborende granaten bestoken. Omdat de wegen zo smal zijn kunnen er telkens maar twee tanks tegelijk schieten. Intussen worden de Poolse tanks ook nog onder vuur genomen door Duitse Sturmgeschütze, rupsvoertuigen met een ingebouwd kanon. Desondanks gaat de Poolse actie door. Al met al worden er 2.500 granaten afgevuurd voor er gaten in de muren zitten die groot genoeg zijn voor tanks.
Slotakkoord
Iets na twaalf uur op 8 november begint de aanval op Moerdijk dat inmiddels in lichterlaaie staat. De tanks van het 24e Lanciers en de infanterie van het 8e Bataljon (bijgenaamd de ‘Bloedhemden’) hebben nog de hele nacht nodig om de Duitse bezetting gevangen te nemen of te verjagen. De Polen zien in het vale ochtendlicht hoe de laatste Duitse militairen over de restanten van de vernielde brug naar de overkant proberen te ontsnappen. De meesten zullen het niet halen.
Volgende fase
De inname van Moerdijk is de afsluiting van de bevrijding van West-Brabant. In de daaropvolgende wintermaanden wacht de Canadezen en Polen een hele andere taak, het bewaken van een statisch front. Ook dat zal niet zonder risico’s blijken.