Voor de aanval bekeek luitenant-kolonel Ross Ellis de troepen, gekleed alsof ze naar een officiersclub gingen in plaats van naar een slagveld. De opmars bleek echter allesbehalve eenvoudig. Een compagnie leidde de aanval en rukte op naar het gehucht Vossendaal. Rond 11.00 uur, ongeveer 1,5 km van hun startlijn, kwamen ze onder zwaar vuur te liggen en kwamen ze vast te zitten in een mijnenveld. Binnen enkele minuten was bijna elke soldaat in het voorste peloton gewond.

Korporaal R.A. McMahon, die het peloton aanvoerde, beoordeelde de nijpende situatie snel. Hij identificeerde de bron van het vijandelijke mitrailleurvuur vanuit twee huizen aan de rand van Vossendaal. McMahon trotseerde het mijnenveld, manoeuvreerde zich een weg naar de gebouwen, bracht de machinegeweren tot zwijgen en nam eigenhandig 23 Duitse soldaten gevangen. Hij realiseerde zich het risico van een tegenaanval en dwong de Duitse officier - die hij als de leider identificeerde - op de grond, terwijl hij de rest van de gevangen soldaten door het mijnenveld terugleidde. In een buitengewoon vertoon van moed dwong McMahon de gevangenen om gewonde Canadese soldaten in veiligheid te brengen.

De strijd om Wyler was verre van gemakkelijk, zoals de Canadese soldaat Frank Holm vertelde. Veel frontliniesoldaten keerden terug met ernstige verwondingen, vaak met afgerukte voeten door mijnen. Het landschap was verwoest en leek op een veld dat omgewoeld was door meedogenloos artillerievuur. Tegen de avond hadden de Calgary Highlanders Wyler eindelijk ingenomen en was het het eerste Duitse dorp dat in handen viel van Canadese troepen. Toch kwam deze overwinning ten koste van een hoge prijs: in slechts acht uur vechten verloren de Highlanders dertien mannen en raakten 61 anderen gewond.

Bron 1:  

Oorlogsdagboek, Calgary Highlanders van Canada

Bron 2:  

Bataljon van Helden, De Calgary Highlanders in de Tweede Wereldoorlog door Bercuson