Als onderdeel van de laatste opmars door Noord-Frankrijk rukte het Eerste Canadese Leger op naar de strategisch vitale havens van Pas-de-Calais. Hun doel was Boulogne, Calais en Duinkerken te omsingelen en veilig te stellen, samen met de artillerieposities aan de kust die gebruikt waren om de geallieerde bewegingen te bedreigen. Op 4 september beval Adolf Hitler persoonlijk dat deze havensteden in Duitse bolwerken veranderd moesten worden en dat ze koste wat het kost stand moesten houden.

De Canadese opmars begon op 6 september en rukte op naar het noorden, terwijl de Britse troepen met een opmerkelijke snelheid naar het oosten oprukten en tot 100 kilometer per dag aflegden. De Britten bevrijdden Arras op 1 september en bereikten Rijsel en Brussel op 3 september. De volgende dag, in een belangrijke ontwikkeling, veroverden ze de haven van Antwerpen intact, een verrassing die de geallieerde verwachtingen overtrof.

Ondertussen rukten de Canadese troepen langs de kust op en verstevigden geleidelijk hun greep rond de door de Duitsers bezette havens. Terwijl de Canadese voorhoedespelers naar Brugge en Gent trokken, braken er op 7 en 8 september hevige gevechten uit bij Bourbourg. Deze gevechten markeerden de poging om de Duinkerker zak af te sluiten, waar zich nu bijna 10.000 Duitse troepen verschansten.

De situatie bleef onstabiel. Terwijl de belangrijkste Canadese troepen hun omsingelings operaties voortzetten, raakten kleinere eenheden in de regio verwikkeld in schermutselingen. Op 16 september verlieten burgers in Bergues, nog steeds onder Duitse controle, de stad om de oprukkende Canadezen tegemoet te komen. Diezelfde dag richtte een soldaat van de Royal Canadian Engineers een wegwijzer op in de buurt van Bergues en eenheden van het 8ste Anti-Tank Regiment namen vlakbij positie in. Zware weerstand bleef aanhouden, met verliezen aan beide kanten, waaronder een Canadese Cromwell tank die door een vijandelijk 88mm kanon geraakt werd, waardoor de bemanning blootgesteld werd aan vijandelijk vuur toen ze probeerden te evacueren.

De omsingeling van de Pas-de-Calais havens was een kritieke stap in het veiligstellen van de aanvoerlijnen langs de kust die nodig waren voor de voortzetting van de Geallieerde opmars. Ondanks Hitlers bevel om ze koste wat het kost te verdedigen, vielen deze havens uiteindelijk, waardoor de weg werd vrijgemaakt voor verdere bevrijdingsinspanningen in België en daarbuiten.