De Canadese bevrijding van Boulogne-sur-Mer was niet alleen een militaire overwinning, maar ook een logistieke uitdaging. De haven, een van de meest vitale aan de Franse kust, had het potentieel om te dienen als een belangrijk bevoorradingsknooppunt voor de Geallieerden. Tegen de tijd dat de Canadese troepen de stad op 21 september 1944 in handen kregen, vonden ze de haven echter zwaar beschadigd.

Voor hun overgave hadden Duitse troepen de haven systematisch gesaboteerd, waardoor deze onbruikbaar werd. Dokken werden vernietigd, kranen gesloopt en infrastructuur opgeblazen. De terugtrekkende Wehrmacht wilde er zeker van zijn dat de Geallieerden de faciliteiten niet snel opnieuw konden gebruiken voor hun bevoorradingsketen. Als gevolg hiervan bleef de strategische waarde van Boulogne, ondanks dat de Canadezen de volledige controle over de haven overnamen, tijdelijk teniet gedaan.

De inspanningen om de haven te herstellen begonnen onmiddellijk. Ingenieurs beoordeelden de omvang van de verwoesting, terwijl logistieke teams puin ruimden en vitale infrastructuur herbouwden. Een van de meest cruciale reparaties was het herstel van de onderzeese pijpleiding die Boulogne verbond met brandstofvoorraden uit het Verenigd Koninkrijk. De pijpleiding werd uiteindelijk op 10 oktober weer in gebruik genomen en leverde de broodnodige brandstof voor de oprukkende geallieerde troepen.

De grote schade betekende dat Boulogne nooit het grote bevoorradingscentrum werd dat aanvankelijk was voorzien. Hoewel half oktober gedeeltelijk operationeel, had de vernietiging de capaciteit aanzienlijk verminderd. Tegen die tijd werden Antwerpen en andere havens de belangrijkste logistieke centra, waardoor het strategische belang van Boulogne beperkt werd.

Ondanks deze uitdagingen hielp de verovering en het gedeeltelijke herstel van Boulogne-sur-Mer de geallieerde opmars naar België ondersteunen. De bevrijding van de stad verwijderde ook een belangrijk Duits verdedigingsbolwerk aan de kust van het Kanaal en stelde de regio verder veilig tegen vijandelijke tegenaanvallen. Hoewel de haven in oorlogstijd nooit volledig functioneerde, betekende de heropening een stap voorwaarts in het verzekeren van stabiele bevoorradingslijnen voor de Geallieerden in de laatste fase van de oorlog.