Friesoythe, gelegen ten zuiden van het Küstenkanaal in Nedersaksen, lag in het pad van de Canadese 4de Pantserdivisie toen die oprukte naar Oldenburg. Op 13 april 1945 naderden Canadese patrouilles de stad, die werd verdedigd door parachutisten van de Duitse 7de Fallschirmjäger Division. Hoewel de oorlog duidelijk verloren was voor Duitsland, vochten de verdedigers vastberaden, wat de weg vrijmaakte voor een dodelijke confrontatie.

Op 14 april lanceerden de Argyll and Sutherland Highlanders van Canada een frontale aanval. De eerste berichten suggereerden een beperkte weerstand, maar de Canadezen raakten al snel verwikkeld in een gevecht van huis tot huis. Duitse troepen hadden gebouwen versterkt en machinegeweer- en sluipschuttersvuur stroomde door de straten. Tijdens de gevechten werd luitenant-kolonel Frederick Wigle, commandant van de Argylls, gedood in de buurt van zijn tactisch hoofdkwartier - naar verluidt in een verrassingsaanval, hoewel men op dat moment dacht dat hij door een burger neergeschoten was.

Zijn dood schokte de leiding van de eenheid en de divisie diep. In een moment van woede en frustratie gaf Major-General Christopher Vokes, commandant van de 4th Canadian Armoured Division, het bevel om de stad Friesoythe te vernietigen. Later gaf hij toe: "Ik zei dat ze de stad met de grond gelijk moesten maken... het was een les die de burgers van Friesoythe verdienden te leren."

Canadese troepen, al versleten door weken van zware gevechten, voerden het bevel snel en grondig uit. Gebouwen werden in brand gestoken met vlammenwerpers, benzine en fosforbommen. Aan het eind van de dag was ongeveer 85 tot 90 procent van Friesoythe tot puin gereduceerd. De verwoesting was zo groot dat Canadese genieofficieren later puin van de stad gebruikten om kraters in nabijgelegen wegen te vullen, zodat tanks en bevoorradingsvrachtwagens de opmars konden voortzetten.

De verwoesting van Friesoythe blijft een duister hoofdstuk. Hoewel veel burgers al gevlucht waren, kwamen sommigen in de vernieling terecht. Rapporten geven aan dat ongeveer 20 Duitse burgers - zowel inwoners als mensen uit nabijgelegen dorpen - gedood werden tijdens de gevechten of de branden die volgden. Er is geen duidelijk verslag van een formeel onderzoek en het incident werd grotendeels weggelaten uit de officiële Canadese oorlogsgeschiedenissen.

Strategisch gezien hielp de vernietiging van Friesoythe de weg vrijmaken naar het Küstenkanaal, een laatste barrière voordat de Canadese troepen dieper Noordwest-Duitsland binnentrokken. Vandaag de dag is Friesoythe herbouwd en zijn er weinig fysieke sporen over van de verwoesting. Toch roepen de gebeurtenissen van april 1945 nog steeds discussies op. Was de vernietiging een noodzakelijke oorlogsdaad? Of een emotionele reactie op de dood van een gerespecteerde officier, uitgevoerd tegen een grotendeels burgerlijke stad?