De verbijsterende omvang van het vestingbouwprogramma maakte de aanleg van een spoorlijn noodzakelijk om de enorme hoeveelheden benodigde bouwmaterialen over het eiland te vervoeren. Met een lachwekkende air op de melodie van een muziekkorps huldigde de Organisation Todt op 15 juli 1942 officieel de westelijke tak van de spoorweg in. 

Het traject van de oostelijke tak van St Helier naar Gorey werd echter bemoeilijkt door de indeling van de haven van St Helier en de positie van Mount Bingham. Daarom werden begin 1943 in het gebied van de English Harbour - een deel van de haven van St Helier - aanzienlijke werkzaamheden uitgevoerd. Er werd een houten brug gebouwd om het smalspoor over de haven te leiden en er moest een tunnel worden geboord onder South Hill en Mount Bingham.

In schriftelijke mededelingen van Organisation Todt uit die tijd werd opgemerkt dat het gesteente in het gebied van de tunnel gebroken en breekbaar was, zodat het aan de oppervlakte moest worden gewonnen om het project te voltooien.

De Spaanse republikeinse dwangarbeider John Dalmau publiceerde het volgende verslag in zijn boek 'Slave Worker in the Channel Islands':

'...er werd begonnen met het graven van tunnels onder Fort Regent. De werkomstandigheden waren zeer gevaarlijk. Ontelbare mensenlevens gingen verloren door de losse kwaliteit van het graniet waarin de tunnels werden geboord. Bijna elke meter van deze tunnels kostte een mensenleven. Op een keer, toen ik op een steiger tegen de voorkant van de tunnel werkte, voelde ik een stofdruppel in mijn nek. Toen ik naar boven keek, zag ik het dak van de tunnel langzaam bewegen. Ik schreeuwde en sprong weg. Twee anderen hadden niet zoveel geluk als ik. De ene, een Tsjech, kwam om het leven en de andere, een Spanjaard, verloor beide benen.'

Werknemers die als gevolg van verwondingen op het werk om het leven kwamen, werden begraven op de begraafplaats voor vreemdelingen in Westmount, St Helier. Zie 'Westmount Memorial' voor details.