Roza Shanina werd in april 1924 geboren in oblast Arkhangelsk. Na het overlijden van een van haar broers tijdens het Beleg van Leningrad (nu Sint-Petersburg) in december 1941, meldde Shanina zich aan voor militaire dienst.

Anders dan bij de westerse geallieerden, mochten ook vrouwen voor de Sovjet-Unie in de frontlinie vechten. Shanina meldde zich aan als sluipschutter en mocht in juni 1943 de centrale sluipschuttersopleiding voor vrouwen volgen. Nog geen jaar later voegde ze zich bij het peloton van vrouwelijke sluipschutters in de 184^e infanteriedivisie. Diezelfde maand doodde ze haar eerste Duitse soldaat. Tegen het eind van maart 1944 werd Shanina de eerste vrouwelijke militair uit het 3^e Wit-Russische front die een Orde van de Glorie (3^e klasse) ontving. Op dat moment stonden er meer dan twintig doden op haar naam. Shanina schreef in haar dagboek dat ze steeds ongevoeliger werd over de dood, steeds koelbloediger werd en dat haar beroep zin gaf aan haar leven.

In juni 1944 werden de vrouwelijke sluipschutters van het Sovjetleger uit het front teruggeroepen. Shanina weigerde deze order op te volgen en bleef het oprukkende Rode Leger ondersteunen samen met andere wapenzusters. Toen propagandapamfletten haar daden uitlichtten, werd ze een beroemdheid. Ze was een van de eerste vrouwelijke sluipschutters die de Medaille voor Moed ontving.

In januari 1945 nam Shanina deel aan het offensief van het Rode Leger in Oost-Pruisen. Op 27 januari raakte ze ernstig gewond door een granaatscherf. Een dag later stierf ze, op 20-jarige leeftijd. Ze werd begraven onder een perenboom aan de oever van de rivier de Łyna en later opnieuw in het kleine dorp Znamensk.