George Smith Patton kwam uit een welgestelde familie uit Californië. Zijn carrière begon in de Eerste Wereldoorlog, toen hij als eerste officier werd toegewezen aan het nieuwe Amerikaanse Tankkorps. Na verschillende promoties werd Patton tijdens de Tweede Wereldoorlog bevelhebber van het 7e Amerikaanse Leger.

Na zijn succesvolle invasie van Sicilië had het Duitse opperbevel meer respect voor Patton dan voor alle andere geallieerde bevelhebbers. Daarom werd hem een belangrijke rol toegedicht in Operatie Fortitude South als commandant van de fictieve 1st U.S. Army Group (FUSAG), een list om het Duitse leger te overtuigen dat de belangrijkste invasie van Europa zou plaatsvinden ter hoogte van Pas-de-Calais. Na een incident in Sicilië waar hij twee soldaten met shellshock in het gezicht sloeg en voor lafaard uitmaakte, werd hij buitenspel gezet. In de planning van de invasie in Normandië werd hij dan ook niet betrokken, maar omdat zijn expertise op het gebied van moderne mobiele oorlogsvoering van vitaal belang was voor het vervolg van D-Day, werd hij in ere hersteld.

Na de invasie leidde Patton het 3e Amerikaanse Leger, brak door de Duitse verdediging in Normandië, baande zich een weg door het noorden van Frankrijk, stak de Rijn over en drong door tot in het hart van Duitsland en Oostenrijk. Patton overleed in december 1945 aan verwondingen die hij opliep tijdens een auto-ongeluk.