Genny Bibolotti Marsili werd geboren in Pietrasanta en trouwde in 1937 op 23-jarige leeftijd. In 1938 werd ze moeder. Na het evacuatiebevel van 5 juni 1944 was Genny verhuisd naar Sant'Anna di Stazzema met haar ouders, Umberto Bibolotti en Bianca Navari, haar broers en haar zoon (die op 14 augustus zes jaar zou zijn geworden). Toen de nazisoldaten arriveerden, was Genny thuis in Vaccareccia. Ze werd opgepakt en samen met vijftien à twintig mensen naar een stal gebracht. Genny begreep dat er gevaar in de lucht hing. Ze nam haar zoon en zette hem op twee uitstekende stenen achter de deur, net voordat de nazi's begonnen te schieten. Dat vertelde haar zoon Mario, die vanaf zijn schuilplaats zag hoe mensen tevergeefs probeerden te ontsnappen, maar terug in de stal werden geduwd. Mario zag een tong van vuur de stal binnenkomen, mogelijk van een vlammenwerper. Terwijl de rook opsteeg, naderde een soldaat de deur. Genny merkte hem op en uit angst voor het lot van haar zoon, trok ze een klomp uit en gooide die naar de soldaat, waardoor zijn aandacht werd afgeleid. Mario bleef kijken. Hij zag met eigen ogen hoe de nazi zijn moeder neerschoot, die vervolgens dood op de grond viel. Mario raakte ernstig gewoond door het vuur dat door de nazi's na het schieten was aangestoken. Iemand redde hem en bracht hem naar het ziekenhuis van Valdicastello, waar hij lange tijd verbleef vanwege zijn ernstige brandwonden.

De herinnering aan Genny Bibolotti Marsili, de moedige moeder van Sant'Anna di Stazzema, wordt sinds 1945 door velen in ere gehouden. Haar daden werden naverteld door schrijver en journalist Filippo Sacchi en ze werd geschilderd door de kunstenaar Carlo Levi. Het schilderij werd gepubliceerd op de voorpagina van de krant La Domenica degli Italiani (Italiaanse Zondag) op 9 december 1945. Haar verhaal wordt nog steeds doorgegeven. Op 3 februari 2003 werd ze door de Republiek Italië geëerd met de toekenning van de Medaglia d'oro al valor civile.