Ferruccio Parri werd geboren in Pinerolo op 29 januari 1890. Hij studeerde literatuur aan de Universiteit van Turijn en werd daarna leraar. Ferruccio werd in 1915 opgeroepen voor militaire dienst in de Eerste Wereldoorlog. Na de Eerste Wereldoorlog werd hij politiek actief en werkte als journalist en krantenredacteur.

De moord op Giacomo Matteotti, een antifascistisch en socialistisch politicus, in 1924, markeerde het begin van zijn militante antifascisme. Hij stopte als krantenredacteur en ging antifascistische publicaties maken en verspreiden . Ook hielp hij antifascisten die gevaar liepen vanwege het fascistische regime naar het buitenland vluchten. In 1926 werd Ferruccio veroordeeld tot tien maanden gevangenisstraf en drie jaar gevangenisstraf omdat hij de socialist Filippo Turati had geholpen te ontsnappen naar Frankrijk. Ondanks dit alles, slaagde Ferruccio erin om verbindingen te leggen tussen de verschillende geheime antifascistische groepen in Noord-Italië.

Na 8 september 1943, toen de nazi’s de macht overnamen in Noord-Italië, werkte Ferruccio samen met de Italiaanse communisten. Zij vormden de eerste gewapende verzetsgroepen in het door de nazi’s bezette Noord-Italië. Ferruccio hielp de verschillende antifascistische groepen zich samen te voegen. In 1944 werd Ferruccio plaatsvervangend commandant van het “Vrijwilligers van het Vrijheidskorps”. Het vrijheidskorps zorgde voor samenwerking tussen partizanengroepen (de gewapende verzetsgroepen) die in Noord-Italië actief waren. 

Ferruccio werd in januari 1945 gevangengenomen door de nazi’s. Hij werd in maart vrijgelaten na onderhandelingen door de geallieerden. Na zijn vrijlating vormde Ferruccio in de laatste fase van de oorlog een belangrijke schakel tussen de geallieerden en de verschillende verzetsbewegingen.  Op 25 april 1945 werd Ferruccio de eerste naoorlogse premier, met de steun van de meerderheid van de politieke  groeperingen  van het bevrijde Italië. Ferruccio speelde ook een belangrijke rol in het levend houden van de herinnering aan het Italiaanse verzet. In 1949 richtte hij in Milaan het Nationaal Instituut voor de Geschiedenis van de Nationale Bevrijdingsbeweging in Italië op, met als doel het erfgoed van het verzet te beheren en te behouden.