Henryk Kosior werd geboren op 11 mei 1920. Voor de oorlog werd hij naar een militaire school in Przemyśl gestuurd. Na de invasie van Polen in 1939 door nazi-Duitsland en de Sovjet-Unie, vocht hij tegen het Rode Leger. De Sovjet-Unie bezette een deel van Polen. Henryk werd gevangen genomen. In die tijd werden krijgsgevangen Poolse officieren vaak door de Sovjets vermoord. Dat gebeurde bijvoorbeeld tijdens het beruchte bloedbad van Katyn. Gelukkig werden onderofficieren zoals Henryk vrij snel vrijgelaten.   

​Henryk sloot zich aan bij het Poolse verzet toen hij 19 jaar oud was. Hij werkte undercover in een transportbedrijf in Lviv. Zijn taak was om wapens voor het verzet buit te maken. Henryks collega zag dat hij een pistool had en gaf hem aan bij de geheime dienst van de Sovjets. Henryk werd veroordeeld tot 5 jaar dwangarbeid in de buurt van Leningrad. Hij wist te ontsnappen, maar werd aan de grens met Finland opgepakt en naar Charkov gestuurd. Daar kreeg hij een extra straf van 10 jaar in het werkkamp in Vorkuta.  

​In 1941 werden de meeste Poolse gevangenen vrijgelaten, om een Pools leger in de Sovjet-Unie te vormen dat tegen nazi-Duitsland moest vechten. Zij konden zo de hel van de Sovjet werkkampen ontvluchtten. Henryk sloot zich aan bij het nieuw gevormde leger, maar zijn gezondheidstoestand was slecht en hij bracht bijna een jaar door in veldziekenhuizen.  

​Na enige tijd werden de Poolse strijdkrachten uit de Sovjet-Unie geëvacueerd. Henryk Kosior verliet de Sovjet-Unie als soldaat van de 23e Transportcompagnie. De Polen werden naar het front in Italië gestuurd. Henryk leverde als pelotonscommandant munitie aan de frontlinie. Hij nam deel aan de Slag om Monte Cassino en de bevrijding van Ancona (1944) en Bologna (1945).   

​Direct na de oorlog werd hij instructeur aan een transportschool in Italië en keerde daarna terug naar Polen. Hij werd vervolgd door de communisten en besloot naar Duitsland te emigreren. Henryk Kosior stierf op 7 maart 2020.