Janusz was een Poolse Jood, die eigenlijk Henryk Goldszmit heette en uit een redelijk rijke familie uit Warschau kwam. Nadat hij was afgestudeerd aan de medische faculteit, raakte hij betrokken bij het helpen van kinderen. Hij nam een baan aan als leraar en deed vrijwilligerswerk in een leeszaal voor kinderen, terwijl hij 's zomers kampen organiseerde voor Joodse kinderen. Hij schreef ook boeken over onderwijs en hygiëne. Als arts werkte hij in een kinderziekenhuis in Warschau en toen hij iets ouder dan 30 jaar was, besloot hij zijn leven te wijden aan het werken met kinderen en geen eigen gezin te stichten.

Tijdens de Pools-Bolsjewistische Oorlog van 1919-1921 sloot hij zich aan bij het Poolse leger en diende als militair hospik. Het was echter het interbellum dat het hoogtepunt van Janusz' carrière vormde. Hij werkte in veel nationale en internationale organisaties voor kinderen en organiseerde cursussen voor verpleegkundigen. Hij werkte ook als opvoeder in het Huis voor Weeskinderen, dat hij mede oprichtte, en redigeerde en schreef in de pers voor kinderen en jongeren, waaronder de Little Review. Hij werkte voor de rechtbank als getuige-deskundige in kinderzaken.

Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak en de nazi's Polen binnenvielen, bleef Janusz in het Weeshuis werken en organiseerde hij voedsel en zomerkampen voor hen. In 1940 werden de kinderen van het weeshuis verplaatst naar het getto. Janusz werd gearresteerd, maar na een paar weken in de gevangenis keerde hij terug naar zijn leerlingen om geheim onderwijs in het getto te regelen, evenals voorstellingen en sprookjes voor kinderen. Het laatste toneelstuk werd op 18 juli 1942 opgevoerd. Tijdens deze periode schreef hij een dagboek. Een maand voor zijn dood schreef hij

Toen ik in de vermoeide uren het project van het ter dood brengen, het in slaap brengen van de gedoemde zuigelingen en ouderen van het Joodse getto woog, begreep ik het als moord tegen de zieken en de zwakken, als sluipmoord tegen het onbewuste.

Elders in het dagboek vroeg hij profetisch:

Na de oorlog zullen mensen elkaar lange tijd niet in de ogen kunnen kijken, om niet de vraag te krijgen: hoe heeft het kunnen gebeuren dat je nog leeft, dat je het overleefd hebt?

Op de dag van Janusz' verjaardag begonnen de nazi's met hun operatie om het getto van Warschau uit te roeien. Op 6 augustus 1942 marcheerden de Duitse troepen meer dan 200 afdelingen van het Huis voor Weeskinderen, samen met medewerkers van de instelling, en Janusz. De mars van de uitgehongerde en zieke kinderen naar de Umschlagplatz (de laadplaats) duurde enkele uren. Janusz liep in een groep kinderen met een kind in zijn armen, anderen hielden zijn hand vast. Ze werden allemaal vermoord in het kamp Treblinka.