Richard Dimbleby werd geboren in Richmond, Surrey. Hij was de zoon van de journalist Frederick Jabez George Dimbleby. In zijn voetsporen trad hij in 1931 in dienst bij het tijdschrift Richmond and Twickenham Times, dat aan zijn familie toebehoorde. Daarna werkte hij in Southampton en vanaf 1936 bij de BBC, als radioverslaggever.

Zijn eerste ervaring bij het staatsradiostation deed hij op tijdens een koninklijke tournee door Canada in 1936. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, werd hij de eerste oorlogscorrespondent van de instelling. Hij vergezelde Britse soldaten naar Frankrijk in 1940 en tijdens de eerste slag om El Alamein in Egypte. In 1944 keerde hij terug naar het front in Europa en vergezelde geallieerde soldaten tijdens de landing in Normandië. Als oorlogscorrespondent observeerde hij soldaten niet alleen op de grond, maar ook in de lucht. Hij nam deel aan meer dan twintig bombardementen van RAF Bomber Command, waaronder de bombardementen op Berlijn.

Richard Dimbleby was een voorloper van de oorlogsjournalistiek. Hij nam radiocommentaren rechtstreeks op de slagvelden op, waaronder een raid in een de Havilland Mosquito en zelfs in een duikpak.

In 1945 vergezelde hij de 11e Pantserdivisie toen de formatie deelnam aan de gevechten in Normandië, daarna aan Operatie Market-Garden in Nederland en aan de bevrijding van vele steden in dat land. Soldaten van deze divisie vochten ook in België, tijdens het Duitse offensief in de Ardennen. Op 28 maart 1945 stak de eenheid de Rijn over en trok Duitsland binnen. Iets meer dan twee weken later werd het concentratiekamp Bergen-Belsen bevrijd. Richard Dimbleby, die bij de soldaten was, maakte een van de eerste verslagen over dit kamp. Zijn beschrijving was zo nauwkeurig en ingrijpend dat de BBC aanvankelijk weigerde om zijn getuigenis uit te zenden. De directie van het radiostation stemde pas toe nadat Dimbleby met ontslag dreigde. Het verslag, dat werd uitgezonden op 19 april 1945, werd enigszins herzien, waarbij onder andere beschrijvingen van de overledenen werden verwijderd.

(...) Ik bevond me in een wereld vol nachtmerries. Ik heb de afgelopen vijf jaar veel vreselijke dingen gezien, maar niets zo vreselijk als in de barakken van Kamp Belsen. De doden en stervenden lagen zij aan zij. In de duisternis passeerde ik steeds meer lijken totdat ik een stem hoorde die zachtjes boven het gekreun uitsteeg. Ik vond het meisje. Ze was een levend skelet, het was onmogelijk om haar leeftijd vast te stellen, want er was bijna geen haar op haar hoofd, haar gezicht leek op een vel geel perkament met twee ooggaten (...) een van de vrouwen wierp zich in wanhoop op een Britse soldaat die wachtdienst had (...) ze smeekte hem om haar wat melk te geven voor de kleine baby die ze in haar armen hield (...) en toen de soldaat de bundel begon bloot te leggen om de baby te zien, ontdekte hij dat die al dagen dood was.

Na de oorlog verhuisde Richard Dimbleby naar de televisie. Hij nam deel aan veel van de meest gedenkwaardige gebeurtenissen in de Britse geschiedenis. Hij stierf op 52-jarige leeftijd na een ernstige ziekte.