Sophie Scholl werd geboren op 9 mei 1921 en net zoals veel andere Duitse kinderen werd ze enthousiast lid van de nationaalsocialistische jeugdbeweging. Dit ten ongenoegen van haar ouders, die veel waarde hechtten aan de christelijke traditie. Sophie’s enthousiasme voor de beweging verdween echter langzaam. Mede door de gewelddadige en racistische incidenten die plaatsvonden, maar vooral ook vanwege de arrestatie van haar broer Hans voor het lid zijn van een andere jeugdorganisatie.

In mei 1942 begon Sophie met het studeren van biologie en filosofie op de Universiteit van München. Hier kwam ze de pamfletten van de Witte Roos tegen en maakte ze de connectie dat haar broer betrokken was bij de organisatie. Sophie confronteerde hem hiermee en stond erop dat ze zich bij de groep mocht aansluiten. De inspiratie voor de pamfletten hadden Hans en zijn vrienden gekregen na gevochten te hebben aan het oostfront. Hier zagen ze hoe verschrikkelijk het eraan toe ging in Polen en de Sovjet-Unie wat resulteerde in een oproep tot geweldloos verzet tegen het naziregime. De pamfletten werden door heel Duitsland verspreid.

Op 18 februari 1943 werd Sophie samen met haar broer betrapt tijdens het verspreiden van de pamfletten door de conciërge van de universiteit. Dezelfde dag nog werden ze opgepakt door de Gestapo. Vier dagen later vond het proces tegen Sophie en Hans plaats achter gesloten deuren. Samen met Christoph Probst werden ze tot de guillotine veroordeeld. Het vonnis werd dezelfde dag nog voltrokken. Ondanks het feit dat ze tijdens het proces alle schuld op zich namen, werden ook hun vrienden later nog veroordeeld. Het zesde pamflet werd via Scandinavië naar Engeland gesmokkeld en later in een grote oplage door de Royal Air Force boven Duitsland uitgestrooid.