Op 12 september 1944 werden de dorpjes Mesch, Mheer en Noorbeek in het uiterste zuiden van Limburg bevrijd. Niemand hield het op dat moment voor mogelijk dat de bevrijding van de rest van de provincie nog een half jaar zou gaan duren en gepaard ging met scherpe contrasten.
Kwam het grootste deel van Zuid-Limburg er bij gebrek aan Duitse tegenstand naar verhouding genadig vanaf; in het midden en noorden van de provincie ontbrandde weldra een hevige strijd. Duizenden militairen en burgers kwamen daarbij om het leven. Artilleriebeschietingen, bombardementen, plunderingen, razzia’s, deportaties en gedwongen evacuaties bepaalden maandenlang het leven van alledag. Plaatsen als Venlo, Venray en Gennep veranderden in een woestenij van puin. Mensen leefden onder ellendige omstandigheden in kelders. Hier en daar dreigde hongersnood.
Pas op 3 maart 1945 arriveerden geallieerde troepen in de Noord-Limburgse dorpen Arcen en Velden, Bergen en Well. Daarmee was de bevrijding van de hele provincie een feit. De prijs van de vrijheid was immens geweest en had een onuitwisbare indruk achtergelaten. Honderden monumenten, plaquettes en andere gedenktekens houden de herinnering levend zodat we nooit vergeten.
